maandag 8 maart 2010

Doet u mij een plezier

Wat is dat nou?
Ik vind Amsterdam altijd zo'n heerlijke stad.
Van alles wat te vinden en te doen. Maar sinds ik terug ben in Amsterdam na al die heerlijke uitjes naar het buitenland, kom ik alleen maar idioten tegen.
Net fiets ik (weer) bij de AH weg. Ik parkeer mijn fiets altijd netjes op de stoep, gewoon waar het hoort, in zo'n vak. Als ik opstap en weg fiets, betekend dat meestal dat ik 1 meter over de stoep "fiets". Vandaag komt er zo'n vriendelijk uitziend oud dametje aanlopen. Ik fiets echt niet in de weg. Roept ze me na, met zo'n gemene heksenstem "ja, een beetje op de stoep fietsen!"
Nog veel erger is mijn reactie. Voor ik er erg in heb, roep ik vriendelijk, doch hard: "een beetje dimmen mevrouw!" Jee, wat gebeurt er met mij. Gisteren had ik ruzie met een trambestuurder. Dat is op zich niet zo heel vreemd, want over het algemeen zijn dat zeer ontevreden mensen. Maar deze reed mij bijna moedwillig aan! En ik had Janne achterop! (Ze zat voor het eerst achterop en we waren een testrondje aan het maken, wat resulteerde in paarse lippen en een pizza, maar dat terzijde.)
Die man zag mij en reed door, tot hij bijna tegen mij aanstond met zijn tram. En bellen. Ik boos, die man boos. Arjan zag eruit alsof hij ging ontploffen. Dit duurde even. Wij fietsen verder. En toen riep die man dus wat door de luidspreker! "WIL JE DOOD?" riep hij! Bizar gewoon.
Ik kan me voorstellen dat u denkt, nou ze is vast fout geweest. Ach het zal wel meevallen. Maar echt lieve mensen. Ik ben maar een heel gewone lieve onschuldige vrouw. En ik denk dan, als ik dit soort dingen al mee maakt, hoe is het dan eigenlijk met de mensheid gesteld? Waar gaat dit naar toe?
Ik stel voor dat we ingrijpen voor het te laat is. Laten we elkaar weer gewoon aankijken op straat. Elkaar voorrang geven en gunnen. Elkaar groeten. Elkaar erkennen als medemens. Inzien dat we allemaal helemaal niet zoveel verschillen. Het gaat niet om wie goed is of fout, om wat wel en niet mag. Het gaat erom dat we leven. Allemaal. En dat we het met elkaar moeten doen. Samen.
Dus, doet u mij een plezier en groet vandaag de mensen op straat die uw pad kruisen. Kijk ze op z'n minst aan. Zie waar u zich bevindt. En voel dat u bestaat. Samen met die ander.
Amen

4 opmerkingen:

  1. hallo ik ben nieuw hier, maar voelde de behoefte toch een reactie te schrijven, want helemaal mee eens...
    dat groeten op straat he ik ook eens geprobeerd... Blikken als: wie is u en wat moet je van me... waren niet voor de poes.
    Toch vind ik het een goed idee en misschien is dit dan wel het moment om het weer te proberen.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Groeten en dat soort dingen gebeuren hier in het dorp gewoon hoor! ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik moest echt zo wennen toen ik naar een dorp verhuisde en iedereen me op straat gedag zei.
    Huh, ken ik die mensen?
    Nee dus.

    Misschien toch (terug?) verhuizen naar een deurp. Ben bang dat de Amsterdammers al teveel verpest zijn.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Suus ik kan er niks aan doen maar ik heb nu pijn aan het gaatje in mijn buik van het lachen. Pure herkenning doet blozen. XXX Fijn dat je er weer bent :)

    BeantwoordenVerwijderen