donderdag 4 maart 2010

De campingdisco

Ik bevind mij in Morgins, Zwitserland. Samen met man en kind. Omwille van de nostalgie werken wij één weekje in het wintersport hotel waar Arjan vroeger werkte. Ik schrijf vroeger, want het is toch al weer zo'n tien jaar geleden dat hij daar zijn laatste seizoen draaide. Wij zijn dan ook tien jaar ouder dan het andere personeel, maar dat mag de pret niet drukken. Ik zie Janne groeien door de nieuwe ervaringen. Ik voel mezelf groeien. Wat doet het toch veel om los te zijn van vaste patronen. Onze gasten bestaan uit een groep jongeren van een internaat. Van een van de jongens leer ik biertjes tappen. ik ben gelukkig. Op donderdag is het disco in het dorp. Onder in de kelder van een ander hotel. Nu kan ik verklappen dat ik dol ben op van dit soort campingdisco's. De energie, de sfeer die daar van uitstraalt, maakt mij intens gelukkig. Meisjes die bij de bar hun laars uittrekken en hun geld daaruit halen, met de verklaring dat ze geen sokken aan hebben??? En met geld in je zakken rond lopen kan echt niet! Stel dat je voor schut loopt in deze toch druk bezochte kelderdisco. In een hoekje staan allemaal giechelende meisjes bij elkaar. Ik luister verhalen over hem en hem van ze af. Vooral veel stoerdoenerij en uitvergrote problemen, zijn te beluisteren. De barmannen worden aanbeden. Terecht, de lange sportieve mannen achter de bar met hun kuiltjes in hun wangen, ik word er nog bijna week van! Ik zie de twinkelende ogen van de meisjes die aan de bar iets bestellen. "Ik wil iets met alcohol. Niet te sterk, maar ik wil het wel voelen. Wat kost dat? Oh, dan doe maar een cola." De leiding staat in een andere hoek, ze praten over nostalgie. Net als ik. Tussendoor begeven de mannen zich.Ze lijken van alles te moeten regelen. De arrogante hockeyer, de dwaze deus, de looser, de coole snowboarder. Een voor een hebben ze het druk met heen en weer lopen. Naar de bar, naar buiten om te roken, naar de flipperkast (want die is er natuurlijk ook!) En dan sta ik daar dus. Moeder. 33 Jaar en stomdronken van twee gin-tonic. Op weg terug naar huis plas ik stiekem in de sneeuw achter een busje, mijn man staat plassend naast mij. Giechelend en lallend lopen we verder. En 's morgens serveren wij het ontbijt!

3 opmerkingen:

  1. Goed om even iets heel anders te doen, en jezelf op andere manieren te leren kennen!

    Mooi beschreven.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hahaha, jullie hebben je sporen wel achtergelaten daar! ;-)

    BeantwoordenVerwijderen