Honds?

Sinds ik deze zin in JAN nummer 10 las:
- In het bijzonder, omdat blogs een collectief afzeiken in het leven hebben geroepen dat eenieder het recht geeft gif te spuwen. -

Nam een van de delen in mij het besluit dat ik geen negativiteit meer mocht rondstrooien. Dus niet meer zeiken. Niet meer afgeven op gebeurtenissen. Geen onderkoelde visies op het leven.
Helaas moet ik constateren dat ik nogal cynisch ben, want sinds dien kon ik niets meer schrijven.

Cynisch (volgens het woordenboek):
-bijtend -bitter -hatelijk -honds -koudweg -schaamteloos -spottend -zeer spottend -sarcastisch -ongevoelig -onbeschoft -onbeschaamd -gevoelloos

Het is nooit te laat om iets over jezelf te leren.
Nu kan ik twee dingen doen. Stoppen met schrijven, of accepteren dat ik -bijtend -bitter -hatelijk -honds -koudweg -schaamteloos -spottend -zeer spottend -sarcastisch -ongevoelig -onbeschoft -onbeschaamd -gevoelloos ben in mijn creativiteit.
Ik kies de laatste optie. Ik herken namelijk niets van mezelf in deze omschrijving en blijkbaar kan dit deel van mij alleen bestaan als ik schrijf. Persoonlijk vind ik het heel gezond om al die verschillende delen (ook de minder aardige en sociaal wenselijke) deel uit te laten maken van het geheel. Op die manier blijft het geheel heel. En ik ook. Volgt u? Daarnaast, ter verantwoording, zijn jullie groot genoeg om zelf te kiezen of je mijn zin en onzin wilt lezen. Dus vanaf nu doe ik weer mee.
Te beginnen met mijn Award!

Next on SusanInSite: Honest scrap!
Met dank aan Lisette.