Op deze dag vol onzin, grapjes en plagerijen leerde ik iets heel serieus. Of eigenlijk was het voor mij heel logisch. Maar hier las ik het. Zwart op wit. Ondersteund door de wetenschap.
Huilen
Huilen is de enige manier waarop een pasgeborene of klein kind zijn onlustgevoelens kan uiten. Het moet dan ook heel serieus worden genomen. Het is voor het kind even erg als het klinkt.
Vaak zeggen jonge ouders: “Ach we pakken haar wel op als ze huilt, maar niet meteen. We laten haar eerst een kwartiertje huilen. Soms iets langer. We kunnen niet op elke kik reageren.”
Diverse onderzoeken hebben aangetoond hoe desastreus dit voor het jonge kind is.
Ouders moeten inzien dat een baby onnodig laten huilen het kind blijvende schade toebrengt. Het zenuwstelsel verandert erdoor, zodat het vatbaar wordt voor toekomstige trauma’s.
Dus als het enigszins mogelijk is, pak je baby dan op als ze huilt, overdag of ’s nachts, en blijf bij haar zolang ze van streek is.
Bron: De herontdekking van het ware zelf. Door: Ingeborg Bosch
Het artikel dat dit onderbouwd is hier te vinden! Het is zeker de moeite waard om dit te lezen!
Afterparty
-
Na 26 uur een beetje (ik), nauwelijks (Floris) tot geen (de rest) slaap,
ben je wel gaar. Een gekke gewaarwording om over Nederland heen te vliegen,
op weg...
1 jaar geleden
Amen!
BeantwoordenVerwijderenheb ik gelukkig altijd gedaan! ik zag er geen nut in dat mijn kind zou moeten huilen..Hij lag hoe dan ook altijd naast me te slapen en bij de eerste kick was ik bij hem dus nooit lang huilen. Dus ik ben het wel eens hoor met het stukje hierboven.Fijn om te lezen dat het dus ook goed is wat ik deed...al heb ik er altijd een goed gevoel gehad om het zo te doen.Nu is hij alweer 2 1/2 en kan nu zelf aangeven waarom hij verdrietig is.
BeantwoordenVerwijderen@Daan: :)
BeantwoordenVerwijderen@Juudske: Dat had ik ook toen ik het las. janne is nu ook 2 1/2. Het is altijd heerlijk om bevestigd te krijgen dat je iets goed gedaan/gevoeld hebt.
Zelf vind ik het altijd het moeilijkste te lezen wat ik niet goed doe/deed. En helemaal goed doen we het natuurlijk nooit, maar we kunnen wel leren en het zo goed mogelijk doen. Als coach weet ik: als je anders had gekund, had je anders gedaan. Ingeborg Bosch heeft de PRI therapie ontwikkeld. Bij deze therapie leer je je oude pijn uit je kindertijd te helen door het opnieuw te voelen. Als kind ervaar je dingen anders. En zelfs een keer uitgelachen worden kan pijn veroorzaken waar je later in je volwassen leven last van hebt. Als kind ontwikkel je verdedigingsmechanismen die je beschermen op dat moment, maar op late leeftijd juist tegen je werken. Je blijft dan vanuit je kindbewustzijn reageren. De eerste stap is je bewust te worden van dit dubbele bewustzijn (kind-/volwassenbewustzijn) en herkennen welke verdedigingsmechanismen je gebruikt. Daarna heb je langzaam aan een keuze.
Ook al was ik soms best onzeker als moeder, ik reageerde altijd op huilen. Ik had namelijk ook gehoord dat dit het enige communicatiemiddel is voor baby's en ik wilde mijn kind laten weten dat ik het hoorde.
BeantwoordenVerwijderennog veel meer hierover:
BeantwoordenVerwijderenaletha solter, de taal van het huilen
heel de moeite!
Ik zit er ook aan te denken om PRI therapie te gaan volgen
BeantwoordenVerwijderen