Gisteravond laat fietste ik terug vanaf mijn coachings-oefenclub naar huis. Mijn hoofd was vol nieuwe inzichten, ideeën en verwerkingen. Het afgelopen weekend hadden wij twee dagen nogal intensieve lessen gehad. En nu hadden we alles nog even doorgenomen en wat "Tools" geoefend. Ik was net de PC Hooftstraat ingeslagen en met mijn hoofd helemaal niet bij het verkeer. Ik knalde dan ook gewoon de stoep af, klaar om over te steken. Links van mij kwam een fietser aan. Hij keek een beetje geschrokken en stond op zijn pendalen. Zo net boven zijn zadel hangend. Uiteraard hield ik in en liet de jongen (man eigenlijk) passeren. Ik, overbewust van alles wat ik deed en voelde, dacht nog:
goh, ik knal ook zomaar door. Die jongen schrikt ervan. Wij fietsers in Amsterdam hebben ook heel wat te incasseren op een dag. Iedereen doet maar gewoon wat hem of haar uitkomt.
Met deze gedachten fietste ik verder, ik was halverwege de straat toen ik zo'n harde knetterende
scheet wind hoorde. Uit die man dus.
Ah, dat was de juiste verklaring van dat geschokken gezicht en die rare fietshouding. Hij had gedacht alleen te zijn en plots was daar deze blonde persoonlijkheid van rechts!
Oh oh, wat ben ik toch nog altijd snel met het invullen en beoordelen van situaties!
En u? Wat interpreteert u allemaal (verkeerd)?
Herkenbaar, om alles in de eerste plaats bij jezelf te zoeken... Dat doe ik dus ook bij mijzelf. In dit geval is het dan toch prettig dat je er nog achter de werkelijke reden waarom die meneerman rechtop op zijn pedalen stond (tenminste, als de wind de goede kant op stond). Mooie praktijkles na een weekend vol theorie, toch?
BeantwoordenVerwijderenHaha! Leuk moment!
BeantwoordenVerwijderenTja.. Net nog. Ik zat met een vriendin wat te drinken op een erg drukke plek. We waren al van de bakkerij boven, naar de gewelven beneden gegaan om uit de warmte en het lawaai te zijn, maar beneden stond ook een groot scherm met erg mooi beeld, maar ook met geluid. En de kinderen vroegen steeds aandacht midden in onze gesprekken... En ik kletserde maar door omdat ik honger had en een beetje hyper van de koffie, tot mijn vriendin ineens zei: Zullen we maar gaan? Ik voelde me direct op m'n nummer gezet. (Vindt me te druk en teveel over mij aan het praten...) Maar misschien was het wel allet andere... En eigenlijk was het voor mij ook al teveel...
Ik ben erg goed om te denken dat ik overal de hand ik heb, vooral als het om negatieve dingen gaat. ;-)
"proest" en....riep je nog wat na?
BeantwoordenVerwijderen