Maar over schommels gesproken. Zoals ik al bij haar reageerde ben ik ook niet zo'n pleintjesmoeder. Dat bleek erg onhandig, omdat ik dus de sociale-schommel-regels niet blijk te kennen. Janne schommelt erg graag. Zo graag dat ze er zelfs voor in de rij wil wachten. Dus dat deden wij. Wij stonden braaf te wachten tot twee veel te grote kinderen klaar waren. Toen ze eraf gingen liepen Janne en ik op een van de schommels af. Vanuit het terras kwam een vader aangelopen met twee kinderen. een baby en een peuter. Er ontstond een wat vreemde sfeer toen ik Janne in de schommel tilde. Hij had eigenlijk de zusjes naast ekaar willen hebben. Nou gòh, jammer. Dus Janne zwiert op haar gemaktje van voor naar achter, roept de moeder van het stel vanaf het terras: die ernaast! (De schommel van Janne voor alle duidelijkheid.) Die man roept terug, terwijl hij mij beschuldigend aan kijkt, die? Ja, zo denk ik! Nou ik weet van niks. Ondertussen wordt zijn peuter ongeduldig, dus tilt hij zijn baby uit de schommel en probeert met zijn andere arm de peuter erin te tillen. Dit lukt natuurlijk niet, dus schiet ik te hulp (zo ben ik dan ook weer hè mensen). Moeder slaat vanaf het terras het hele gebeuren op haar gemakje gade.
Dan komen er weer twee veel te grote kinderen naast de schommel staan. Mogen wij hierna? Vragen ze op zo'n zeurderig toontje. Tuurlijk mag dat. Even wachten. Maar de vader geeft het op. Hij lokt zijn peuter mee naar de glijbaan. Eén van de kinderen gaat vast in de schommel. Wanneer mag zij? Is nu de vraag aan mij. Dadelijk. Weet je wel dat je helemaal niet zo lang op de schommel mag zitten? Uhm... nee, dat weet ik niet. Is dat zo? Ja, dat is zo. Ik geef het ook op en lok op mijn beurt Janne naar de glijbaan. Ze heeft wel 5 minuten geschommeld, jee, wat onbeschoft!
Assertief word je wel van zo'n speeltuin!
OMG... Dat er kennelijk ongeschreven regels zijn voor schommels en speeltuinen is mij ten ene male volledig ontgaan. *knoopt 5 minuten-regel direct in oren*.
BeantwoordenVerwijderenDan hebben wij nog geluk gehad vandaag, in de speeltuin bij de dierentuin. Tsss, wat zullen de andere mensen wel niet van ons gedacht hebben. Vreeschlijck onbeschoft..
Oh oh, die kende ik ook niet. Die schommelregels. Ze zouden ze moeten uitdelen bij het binnen gaan van de speeltuin vind ik.
BeantwoordenVerwijderen(Of misschien meer schommels neerzetten.)
5 minuten voor een schommel dus, ik ga het ook goed onthouden.
Hoe lang voor een wipkip?
Ongelofelijk! Maar ik heb het idee dat het met alles hetzelfde is, die gehaastheid/gejaagdheid: snelsnel door de winkelschappen lopen, anders sta je iemand in de weg, snel afrekenen bij de kassa en als de kassamiep een foutje maakt, berg je! Zucht en steun.. Als Janne lekker wil schommelen, langer dan vijf minuten, dan moet dat gewoon kunnen zeg. Pff.
BeantwoordenVerwijderenIk kom hier via Mamarije. Gossie, een gratis assertiviteitscursus bij de speeltuin!
BeantwoordenVerwijderenLeuk, onze dochter heet bijna net zo als die van jullie. Alleen eindigt haar naam op een 'a' in plaats van op een 'e'.
Bij Roversdochter hebben ze twee schommels op ongeveer 60 kinderen. Net gister vertelde ze hoe dat gaat: Als je op de schommel wil, dan ga je erbij staan (waarschijnlijk in de rij) en zing je het schommel-liedje. Dat is een redelijk lang liedje (en mooi!) en als het is afgelopen: wissel!
BeantwoordenVerwijderenDat is een iets vriendelijker versie, toch?
Gelukkig zijn de speeltuinen in onze omgeving niet zo druk. Maar ik schrok ook wel toen onze kinderen zich wat meer in het sociale leven gingen begeven... Dat andere ouders toch heeeel andere ideeën hebben over sociale regels dan wij... Lastig om mijn natuurlijke terughoudendheid en vriendelijkheid om te schakelen naar assertiviteit!