Vanmorgen

Op woensdag heeft het ouder-kind centrum (OKC) een speelgroep voor ouders en kinderen. Vorige week was de eerste keer dat ze open waren en ik ging heel toevallig eens kijken. Ik én nog één moeder. Er werd wat besproken, er werd mee gedacht, er was potentie. Dus wilde ik vandaag weer een kijkje gaan nemen met Janne.
Ik deed Janne haar jas aan en die stond enthousiast bij de deur te roepen van "Tientjes Tientjes!". Toen manlief belde. Hij zat in de auto, routeplanner kon Velsen Noord niet vinden. Dus ik Google kijken. Route sms'en. Ondertussen pakte ik een tasje in want er moest dit keer ook wat te drinken mee en oei, ook fruit mee. Shit, geen fruit meer in huis. Geen probleem. De sort-off-groenteman in de straat is vast al open om 9:30 uur.
Gelukkig stond Janne nog steeds enthousiast te roepen, ze laat zich niet snel van de wijs brengen. Dus Janne op de arm, tas mee, goede fietssleutel van de haak en here we go. Trap af (wij wonen op 1-hoog. Ja, met kinderwagens of boodschappen of kinderwagens, boodschappen en kinderen, is dat best een gesjouw. Maar ik klaag nog niet.) Buiten, regen! Bah. Naar de sort-off-groenteman. Hij geeft Janne de mandarijn voor niets! Wat lief denk ik, maar voor ik er erg in heb kust hij Janne snel op haar wang. BAH! BAH! Daar houd ik dus niet van hè mensen. Van die vreemden die opeens met hun smerige plakkerige lippen aan mijn kind zitten. Ik krijg daar doordraai neigingen van. Flip-out neigingen. Killer-mom neigingen, begrijpt u!
Ik haal de fietsstoel van de papa-fiets, maar inmiddels regent het echt heel hard. Manlief belt weer, had niet naar mij geluisterd, was verdwaald en inmiddels opweg naar huis. [zucht]
Ik loop toch maar naar boven voor Janne haar regenjas. Ik laat haar zelf naar de fiets lopen, terwijl ik vast wat vooruit loop met de spullen. Dan, natuurlijk, een huilende Janne, die op haar knieën in een waterplas is gevallen. Kus erop, fietsstoel op mijn fiets, Janne erin. Dan kom ik tot de ontdekking dat Janne eerst vast moet zitten voor de regenjas aan kan, dus jas weer uit. Eindelijk wil ik weg rijden.Shit nóg een slot vergeten los te maken. Lang leven Amsterdam!
Ik fiets de straat uit en de zon breekt door. [zucht]
En toen, lieve mensen, dacht ik aan u. Ja zeker. Aan u, die dit met grote regelmaat en in alle vroegte doet om op tijd op de crèche te arriveren om vervolgens door te stomen naar uw werk. Ik heb daar te weinig bij stil gestaan. Respect!